Zaburzenia sensoryczne - co właściwie się dzieje
- Zaburzenia sensoryczne dotyczą trudności w przetwarzaniu bodźców zmysłowych, takich jak dźwięk, światło, dotyk, ruch, smak czy zapach. Układ sensoryczny człowieka odpowiada za odbieranie i interpretowanie tych bodźców - mówi Elżbieta Szydlik, dyplomowana terapeutka z gabinetu SImotus. - W przypadku dzieci z zaburzeniami sensorycznymi, mózg nie przetwarza informacji w sposób, który ułatwia codzienne funkcjonowanie. Dla dzieci nadwrażliwych na bodźce hałas na korytarzu szkolnym może być przytłaczający. Z kolei te niedostatecznie wrażliwe, potrzebują silniejszych bodźców, aby odpowiednio zareagować - dodaje.
Trudności w koncentracji i skupieniu
Jednym z największych wyzwań dla dzieci z zaburzeniami sensorycznymi w szkole jest koncentracja. - Zwyczajny hałas na szkolnym korytarzu czy w klasie, metka przy bluzie lub spodniach, jakaś zwykła zabawa z innymi dziećmi, gdzie istotny jest dotyk i wiele innych zdarzeń w szkolnym otoczeniu może powodować u dziecka uczucie przeciążenia - podkreśla dalej Elżbieta Szydlik.
U innych dzieci, które potrzebują natomiast większej stymulacji, muszą np. intensywnie się ruszać lub poszukiwać dodatkowych bodźców, co chociażby podczas lekcji może rozpraszać je same jak i pozostałych rówieśników.
Nie jest zatem tak, że zawsze negatywne zachowanie ucznia ma podłoże czysto emocjonalne, jest odreagowaniem na inne doświadczenia. Może być po prostu nie zdiagnozowane pod kątem zaburzeń integracji sensorycznej.
Inne trudności i brak zrozumienia problemu
Skala problemu jest znacząca. Wystarczy spróbować zapisać się na wizytę do wspomnianych poradni psychologiczno-pedagogicznych we Wrocławiu, do których coraz częściej swoich podopiecznych w placówkach oświaty kierują nauczyciele. To oni pierwsi zauważają pewne symptomy w zachowaniach dzieci.
Trudności w kontaktach społecznych, unikanie zabaw grupowych, ćwiczeń sportowych albo wręcz nadmierne szukanie zbyt mocnego przytulania, a nawet agresja i uderzanie innych, to wszystko może być efektem zaburzeń sensorycznych. Podobnie jak unikanie nauki pisania, ponieważ trzymanie ołówka i długopisu powoduje u takiego dziecka dyskomfort. Jednak wciąż niska świadomość w tym zakresie nie pomaga w zrozumieniu sedna problemu i podjęcia odpowiednich kroków.
Wsparcie jest kluczowe
Zachowania dzieci mogą być mylnie postrzegane jako "niesforne" lub "rozkojarzone”. W rzeczywistości dzieci te potrzebują specjalnego wsparcia i zrozumienia. Wczesna diagnoza i odpowiednia terapia integracji sensorycznej mogą znacząco poprawić funkcjonowanie dziecka w szkole, ale też pozytywnie wpłynąć na jego funkcjonowanie w dorosłym życiu.
- To nie jest tak, że absolutnie wszystko co dzieje się negatywnego w życiu dziecka można zrzucić na tego typu zaburzenia, ale na pewno należy brać pewne symptomy bardzo poważnie pod uwagę i przynajmniej udać się do specjalisty po diagnozę - zaznacza Elżbieta Szydlik z SImotus.
